Terug thuis

Hi folks,

Het is nu 10u Belgische tijd, 1u 's morgens in Californië en we zijn terug THUIS !
De vlucht is zeer vlot verlopen. Opgestaan om 5u30, de shuttle naar de luchthaven van Los Angeles. Een klein ontbijt op de luchthaven en op naar Chicago. We zijn zelfs over de Grand Canyon gevlogen.
In Chicago hadden we maar een uur om over te stappen, maar aangezien het vliegtuig naar Brussel van de zelfde terminal vertrok, moesten we niet meer door de security.
De vlucht naar Brussel ging ook vlot, vlot door de douane, zelfs op de bagage moesten we niet lang wachten.
De airport taxi die ons naar huis moest brengen stond al klaar en zelfs het verkeer op de Ring rond Brussel viel mee. Alles positief dus.

Voila, Het zit er nu helemaal op. Het zijn drie drukke, maar onvergetelijke weken geweest.

De laatste dag (snif-snif)

Hi Belgium, this is LA calling, voor de laatste keer ...

Deze morgen zijn we richting oceaan getrokken. Tijdens een snel ontbijt in een Starbucks koffieshop in Venice Beach hadden we nog enkele verrassingen in petto voor onze jarige. Een Amerikaanse verjaardagskaart 'voor Celebrities only' en activiteitenboek van High School musical & Camp Rock. Daarna zijn we naar Santa Monica gereden. Daar hebben we de auto even geparkeerd en zijn we in de Stille oceaan gaan zwemmen. Echt wel een ervaring, kracthige surf golven, maar wel kouder water dan we verwacht hadden. Maar echte ijsberen laten zich daar niet door afschrikken.

De Santa Monica Pier is zo'n staketsel dat in zee uitsteekt, maar met een pretpark erop. Het is ook het einde van de Route 66 die we maandag nog een stukje gevolgd hebben. Na een middagmaal in McDonalds (Tine mocht kiezen voor haar verjaardag, nog maar de tweede McD in deze hele vakantie, ongeloofelijk niet?) zijn we nog eens tot aan UCLA (de universiteit in Beverly Hills) en aan de exclusieve Bel Air wijk gereden.

Om vijf uur waren we terug in het hotel. Dan moest de auto terug naar de verhuurmaatschappij (allemaal zonder problemen). We zijn nog even gaan zwemmen in het hotel en 's avonds hier dan ons 'laatste avondmaal in de States'. Zelfs de bediening van het hotel had een verrassing voor de jarige in petto. Dit is een verjaardag die nog lang zal bijblijven.

Zo, we zijn uitverteld. Nu nog alles in de valiezen proppen en morgenvroeg, tegen half zes lokale tijd op om naar de luchthaven te vertrekken. En na een dagje vliegen, zijn we weer thuis.

Toodles, Lien, Tine & Bart.

Universal Studios

Vandaag zijn we naar Universal Studios getrokken. Het filmpretpark in het noorden van Hollywood, mocht zeker niet op het menu ontbreken. We wilden dit vandaag doen, omdat we morgenavond de auto al moeten inleveren, en we wilden toch zo lang mogelijk in het park blijven.

We vetrokken 's morgens rond een uur of negen, een beetje na de ochtendspits. Drie kwartier later stonden we in het attractiepark. Al de attracties zijn opgebouwd rond de succesfilms van Universal Studio's. En bijzonder leuke is de Universal Studio Tour, waar ze je in busjes rondvoeren tussen de decors en attributen van vroegere films: Jaws, Desperate Housewives, Colour Purple enz. Bij elk decor laten ze in kleine clipjes zien welke scenes daar gefilmd werden. Dit wordt afgewisseld met spectaculaire zaken zoals een kunstmatige overstroming, een donkere tunnel uit de Mummy films en een 360° 3D film uit King Kong.

In het park zelf zijn er een aantal liveshows en een aantal vaste attracties. We hebben ze allemaal gedaan.

Spectaculair was de Waterworld show en de Jurassic Park splash was de natste die we ooit gedaan hebben. Na Waterworld kon je zelfs poseren met de (televisie-)acteurs uit de show. Het zijn wel geen supersterren als Tom Hanks of Bruce Willis, maar ze spelen toch ook in CSI NY of Lost.

Tegen een uur of acht hadden we echt alles gezien (vooral Lien wilde absoluut alle attracties gezien hebben). Na nog eens een kijkje in het Hard Rock café (ons derde hardrock café van deze reis), keerden we terug naar het hotel.

Morgen 4 augustus is het Tine's verjaardag, en dat zullen we hier uitbundig vieren.

Groetjes Bart.

Los Angeles - deel I

Dag allemaal,

Palm Springs ligt maar een 150 km van Los Angeles; deze morgen konden we het dus wat rustig aan doen.

Ontbijt genomen in Ruby's, in een decor van de jaren 50. Dan nog een uurtje aan het zwembad gelegen, vooraleer we met de auto onze laatste 'grote' verplaatsing deden naar Los Angeles.

Rijden in Los Angeles, het is en hele belevenis. Autostrades van 7 of 8 vakken. Auto's die je rechts mogen inhalen, en dan een wirwar van snelwegen. Na een korte stop in één van die reusachtige shopping malls, kwamen we rond een uur of drie aan in ons hotel. De kamers waren nog niet klaar, dus lieten we de koffers achter en vertrokken we naar Beverly Hills.

Een eerste stop in Rodeo Drive: het mondaine LA, vol sjieke boetieks en exclusieve auto's. Vandaar naar Hollywood Boulevard, met de sterren in het voetpad en de voetafdrukken voor het Chinese Theatre.

En moest daar nu net niet de wereldpremiere van de film Step Up 3D plaats vinden? Limousines reden af en aan om de sterren (?) te brengen naar deze filmpremiere. We hebben een tijdje staan kijken en volgens Lien & Tine hebben we toch al wat beroemdheden gezien (Oef...)

Dan nog op zoek naar de Hollywood sign. Rijden in LA is niet van de poes, en al zeker niet zonder goede kaart. We zijn toch net na zonsondergang in het Observatory geraakt, hoog boven de stad LA, met een prachtig zicht. Jammer dat ze de Hollywood Sign 's nachts niet meer verlichten. Dan terug naar het hotel, inchecken, uitpakken en vlug onder de wol, want morgen,... is er opnieuw een drukke dag.

Groetjes.  Bart (weer wegens te laat voor alle anderen)

Joshua Tree National Park - Palm Springs

Hallo thuisfront.

Dit is weer een goedgevulde dag geworden (zijn er hier al andere geweest?). Eerst nog iets over gisterenavond. We moesten nog iets gaan eten, weet je nog? Niet ver van het hotel vonden we een China Buffet. Chinees, maar dan op zijn Amerikaans: all you can eat buffet. We hebben ons buikje rond gegeten.

Deze morgen dan eerst kort Lake Havasu City verkend. Een typisch vakantieplaatsje aan een stuwmeer op de Colorado rivier. Eén speciaal detail echter: de London Bridge. Een rijke amerikaan heeft zo'n dertig jaar geleden een Londense brug opgekocht, deze steen voor steen laten afbreken en overbrengen naar hier, om ze hier dan terug op te bouwen. Meteen een extra aantrekkingspool voor dit vrij recente stadje.

Dan verder terug richting Westen en Los Angeles. Halte gehouden aan het Joshua Tree National Park. Ons laatste National Park van deze reis. En weer totaal anders dan alle vorige. Dit keer een woestijnlandschap, met ruwe rotsen, alle soorten cactussen, en de hier goed groeiende Joshua Tree (foto). Stijn heeft er enkele rotsen beklommen (links, zo hoog dat hij bijna niet meer zichtbaar was) en Tine heeft via een aantal opdrachten haar Junior Park Ranger badge verdiend (rechts, en daarbij moet een plechtige eed gezworen worden).

We waren niet te laat in Palm Springs, waar we eerst nog wat gezwommen hebben tot de zon achter de bergen verdween. We zijn dan iets gaan eten in de Pomme Frite, een Belgisch restaurant. Het heeft ons goed gesmaakt. Palm Springs heeft een typische vakantiesfeer, met een stemmige centrale boulevard met palmbomen (natuurlijk) en overal restaurantjes en hier en daar live muziek.

Morgen richting Los Angeles; het begint hier nu toch echt in te korten...

Bart.

Van Grand Canyon naar Lake Havasu via Route 66

Deze morgen waren we van plan om vroeg op te staan (6u30!!) en naar de zonsopgang te gaan kijken in de Grand Canyon.
Dat is echter letterlijk in het water gevallen. Deze nacht hebben we immers zwaar onweder gehad en ook deze morgen was het nog fel aan het regenen (thunder storms en flash floods noemen ze dat hier).

Om 6u30 hebben we ons dus nog eens gedraaid in ons bed en we zijn pas tegen 9u terug in de Grand Canyon gearriveerd.

Groot was onze verbazing : de Canyon was verdwenen !!!!
Of beter gezegd helemaal opgevuld met wolken. Groot zicht was dat natuurlijk niet, maar aangezien Lien persé nog de West Rim van de Canyon wilde doen (en het precies toch ook wel wat aan het uitklaren was), hebben we dan toch maar het busje genomen om de westkant van de Canyon in te gaan.

Hier en daar kwam inderdaad de Canyon terug zichtbaar en we hebben ook een eind te voet langs de Canyon gewandeld om het komen en gaan van de wolken te kunnen analyseren. Op zich al een wonderlijk fenomeen hoe de situatie van minuut tot minuut voortdurend wijzigde.

Tegen de middag dan de tocht gestart naar Lake Havasu. Een heel interessante weg langs de oude "Route  66".

We zijn verschillende keren gestopt langs de typische cafés en motels van weleer.

Ook in Oatman, een spookstadje waar je direct het gevoel had dat je meespeelde in een oude Western, Cowboy film ... met Saloon, gevangenis, ... alles erop en eraan...

Tegen 20u gerarriveerd in ons hotel, zoals elke dag: moe maar voldaan...

De Cosaertjes zijn nog rap eens gaan zwemmen (het is hier namelijk terug warm geworden) terwijl het Vanmarckske de blog schrijft.

Daarna nog snel iets zoeken om te eten en allemaal onder de wol.

Tot morgen ,

En ja, we beginnen al wel eens aan thuis te denken, maar er komt hier elke dag zodanig veel op ons af dat er  weinig ruimte is voor heimwee. Dat zal voor donderdag zijn (als we onze stal beginnen te rieken... :))

Slaapwel,

Griet en de rest