Het is hier nu zeven uur 's avonds in Bangkok en onze laatste dag Thailand loopt ten einde. Het is nu kwestie van alles terug in de valiezen te krijgen en op tijd in de luchthaven te zijn.
Het is een interessante laatste dag geweest. Met het busje en de gids van onze lokale touroperator bezochten we de belangrijkste bezienswaardigheden van Bangkok. We vertrokken om half negen en reden eerst naar het koninklijk paleis en de tempel van de smaragden boedha (Wat Phra Kaeo). Het terrein is te vergelijken met dat van Phnom Penh, maar het staat allemaal wat dichter op elkaar, is wat rijkelijker versierd, en met alle verschillende stijlen van door de eeuwen heen.
Na het koninklijk paleis bezochten we de Wat Pho, de oudste tempel van Bangkok. Vooral de reusachtige liggende Boedha is wel de moeite waard.
Dan ging het verder naar de pier aan de grote Chao Praya rivier, waar we een boottocht maakten met één van die 'long tail' boten. Die kunnen verrassend snel gaan. We toerden doorheen de khlongs, de vele kanalen die Bangkok rijk is. Die kanalen waren er voor de wegen en waren lang de belangrijkste transportwegen van de hoofdstad. We zagen er ook nog de sporen van de grote overstroming van september/oktober vorig jaar.
Tenslotte stopten we nog bij de Wat Arun, op de andere oever, waar we op klommen en zo een mooi zicht kregen op de stroom en de oude stad.
We werden dan om twee uur afgezet aan één van de grotere shoppingcentra van Bangkok: MBK.
Daar splitsten we ons op: Griet en Tine voor de winkeltjes en de rest ging nog kijken naar het huis van Jim Thompson: een spoorloos verdwenen zijdehandelaar die een authentieke Thaise woning achterliet, vol met antiquiteiten, in een schitterende tuin.
Om half vijf namen we de Sky-train naar ons hotel, waar we ons nog wat konden opfrissen, vooraleer ze ons komen halen om naar de luchthaven te voeren. We vertekken dan kort voor middernacht Bangkok tijd en tegen dat jullie allemaal goed wakker zijn, zijn we thuis.
De cirkel is rond. We zijn terug in het hotel waar we twintig dagen geleden onze trip begonnen. Toen we in de auto vroegen wie er zin had om deze toer nog eens te doen, waren er maar weinig enthousiast. Het is tot nu toe schitterend geweest, maar om nu terug twintig dagen op zwier te gaan... Hoe ver we ook zitten, sommigen beginnen de stal al te ruiken.
Deze morgen op Koh Chang ging de telefoon om 8u. Dat het busje van de touroperator ons op het vasteland ging opwachten om 11u en dat het vervoer naar de ferry klaar zou staan om 9u aan de receptie. Dat was een beetje vroeger dan verwacht, maar we waren snel gepakt en gezakt en na een voortreffelijk ontbijt lieten we Koh Chang achter ons.
Grappig te zien hoe ons busje van binnen gepimpt was. Je kan het misschien zien op de foto. Er rijden hier wel meer van die wereldvreemde toestanden rond.
De trip naar Bangkok was zo'n 340km of 4 uur. De wegen zijn hier wel een stuk beter dan in Cambodja of Laos, zodat de gemiddelde snelheid hier toch hoger lag.
We werden afgezet in The Siam Heritage, het hotel waar we onze eerste nacht in Thailand hadden doorgebracht. We trokken voor het avondeten naar China town, maar daar was, behalve in de hoofdstraat al niet zoveel ambiance meer. We aten in een leuk Chinees restaurant (met specialiteit echte haaievinnen, maar die bestelden we uiteraard niet, uit protest tegen de manier waarop de haaien gevangen worden).
We keerden met een tuk tuk (een brommertje met een bakje aan waar we met moeite allemaal inkonden) terug naar het hotel. We eindigden de avond met nog een uurtje shoppen in de Patpong night market (het afbieden beginnen we goed onder de knie te krijgen)
Koh Chang dag 3 was een doorslagje van dag 2, behalve dat we geen verjaardag te vieren hadden natuurlijk.
Vanaf 's morgens was er weer volle zon, wat weer uitnodigde tot een dagje zwembad, zee en strand.
's Morgens was dat bij het zwembad hier binnen in het resort, na de middag, wanneer de zon wat minder hard brandde, werd het de rand van de zee.
Ons rood velletje van de eerste dag tropische zon is intussen al wat bruiner gekleurd...
's Avonds zochten we een typisch Thais restaurantje langs de eilandweg net buiten ons hotel. Het was voor Bart en Stijn eerder aan de 'spicy" kant; er moest dus geblust worden.
We eindigden daarom de avond in een bar waar een Koreaanse Rastafari ons vergastte op een gitaar-optreden met de oude klassiekers als "no woman no cry (no whisky, I cry maakte hij ervan), Jealous guy, Angie en vele anderen. Nog enkele hoofdstukken uit ons boek lezen, en dan weer onder de wol...
Een beetje een overgangsdag gisteren, met vooral transport over land vanuit Phnom Penh naar het Thaise eiland Koh Chang. Het was vooral spannend om te zien of we het gingen halen, want het was eigenlijk voor niemand duidelijk hoever het eigenlijk was tot de Thaise grens en hoe lang we er over zouden rijden. Eerst was het acht uur, dan zes uur, en dan vijf uur. Nu, zolang de schatting omlaag ging, maakten we ons geen problemen.
We vertrokken om 8u uit Phnom Penh. Het duurde een uur om de hoofdstad uit te geraken. Dan ging lang de lange rechte weg nr 4 richting kust, richting Sihanoukville. We stopten voor een koffie en sloegen dan weg 48 in richting Koh Kong. Goede weg, weining tot bijna geen verkeer, door een bergachtig nationaal park. Het was goed één uur toen we in Koh Kong, de Cambodjaanse kant van de grens, toekwamen.
We besloten snel de grens over te steken, omdat we niet goed wisten hoe ver het nog was en hoe laat de laatste ferry naar het eiland Koh Chang ging.
Na de gebruikelijke administratieve rompslomp, stapten we te voet naar Thailand. We moesten van Griet de bagage goed in het oog houden, want ze vertrouwde die Cambodjanen voor geen haar en vreesde dat ze drugs of zo in onze bagage ging foefelen. Een beetje te veel naar Bridget Jones gekeken, denk ik.
Enfin, ons busje stond netjes te wachten en leverde ons kwart voor vier af op de pier van de overzetboot naar het eiland Koh Chang. Daar moesten we wel een uurtje wachten, want het was er behoorlijk druk. De overtocht verliep probleemloos en we werden door de chauffeur aan ons hotel afgezet.
We hebben de boel hier nog een klein beetje verkend, want het kwam al heel snel donker. We hebben dan nog iets gegeten in één van de restaurants hier en doken dan snel in bed. Morgen mogen we uitslapen...
Dag 15 van onze Azië-toer. Deze morgen stapten we terug het vliegtuig op voor een korte lokale vlucht van Siem Reap naar Phnom Penh. 40 minuten vliegen, voor een traject van goed 300km, waar je met de auto een uur of zes over doet. Een goede keuze dus. Tegen 9u30 stonden we in Phnom Penh en hadden we onze gids en chauffeur gevonden.
We reden eerst naar de Killing Fields in Choeung Ek. De plaats waar het regime van de rode khmers tussen 1975 en 1978 tienduizenden Cambodjanen executeerden. Er werden slechts enkele massagraven opgedolven en alle schedels die gevonden werden werden ter nagedachtenis in een groot glazen schrijn opgesteld. Vooral de vele kleine resten op het terrein, een tand, een stuk kledij, een stuk been, maakten dat we heel stil waren toen we van daar weg reden.
In het busje kregen we dan de uitleg over het regime van Pol Pot. Hoe hij aan de macht kwam, welke politieke krachten er in die tijd speelden, hoe de relatie met de Amerikanen was, welke de rol was van de huidige koning... een interessante les moderne Cambodjaanse geschiedenis.
De beenderen & kledingstukken van Choeung Ek kregen een gezicht in het gevangenenkamp van Tuol Sleng. Een middelbare school die tot gevangenis omgebouwd werd en waar de volledige Cambodjaanse intelligentia opgesloten en gemarteld werd vooraleer ze naar de killing fields afgevoerd werden. De vele foto's van slachtoffers en hun beulen waren zeer confronterend.
In de namiddag gingen we dan op bezoek in het culturele Phnom Penh. Overigens een drukke Aziatische hoofdstad met gigantisch veel brommers en een zeer druk verkeer. En te zien aan het aantal luxe auto's (Lexus, Mercedes,...) is de rijkdom hier zeer ongelijk verdeeld.
Eerst stond een bezoek aan het koninklijk paleis en de zilverpagoda op het programma. Jammer genoeg was de koning in het buitenland, anders hadden we hem wel eens goedendag gezegd.
Tenslotte was er ook een bezoek aan het nationaal museum, met de kunstschatten van overal in het land. We hadden al wel heel wat gezien in Angkor, dus daar waren we wel snel door. Zo bleef er nog voldoende tijd over voor onze dagelijkse zwembeurt.
Het is een interessante laatste dag geweest. Met het busje en de gids van onze lokale touroperator bezochten we de belangrijkste bezienswaardigheden van Bangkok. We vertrokken om half negen en reden eerst naar het koninklijk paleis en de tempel van de smaragden boedha (Wat Phra Kaeo). Het terrein is te vergelijken met dat van Phnom Penh, maar het staat allemaal wat dichter op elkaar, is wat rijkelijker versierd, en met alle verschillende stijlen van door de eeuwen heen.
Na het koninklijk paleis bezochten we de Wat Pho, de oudste tempel van Bangkok. Vooral de reusachtige liggende Boedha is wel de moeite waard.
Dan ging het verder naar de pier aan de grote Chao Praya rivier, waar we een boottocht maakten met één van die 'long tail' boten. Die kunnen verrassend snel gaan. We toerden doorheen de khlongs, de vele kanalen die Bangkok rijk is. Die kanalen waren er voor de wegen en waren lang de belangrijkste transportwegen van de hoofdstad. We zagen er ook nog de sporen van de grote overstroming van september/oktober vorig jaar.
Tenslotte stopten we nog bij de Wat Arun, op de andere oever, waar we op klommen en zo een mooi zicht kregen op de stroom en de oude stad.
Daar splitsten we ons op: Griet en Tine voor de winkeltjes en de rest ging nog kijken naar het huis van Jim Thompson: een spoorloos verdwenen zijdehandelaar die een authentieke Thaise woning achterliet, vol met antiquiteiten, in een schitterende tuin.
