Weekendeditie: twee dagen ineens: Titicaca meer

Met een klein hartje vertrokken we met de boot voor een tweedaags
programma op het Titicaca meer. We zouden overnachten bij mensen thuis, het zou bère-koud zijn, en we moesten

ons voorbereiden op een nacht overleven volgens onze reisgids uit 2016.

Eerste stop na een half uurtje varen: de Uros eilanden; drijvende eilanden, volledig in riet, waar we uitleg kregen over hoe die gemaakt werden, welk een onderhoud er wekelijks nodig was en waar de mensen leven en slapen. Best wel interessant, maar naar onze mening wel een beetje te commercieel. Chapeau voor de families die er willen leven, maar dit wordt volgens ons enkel voor de toeristen in stand gehouden.

Dan verder naar het eiland Amantaní, zo'n twee uur varen. Eens we
buiten de baai van Puno waren, werden de golven sterker, maar we zijn er veilig geraakt. We meerden aan en stapten zo'n kwartiertje naar onze verblijfplaats. Tot onze verbazing bleek deze 'home stay' een goed uitgeruste bed and breakfast, met een achttal nette kamers, toilet, douche en verlichting (de komst van LED lampen en zonnepanelen heeft de lokale mensen hier goed vooruit geholpen). We kregen een fijne lunch voorgeschoteld.

Helaas veranderde het weer; alles overtrok en het begon flink te regenen. Het plan was eigenlijk om nog naar de top van het eiland te wandelen en de zonsondergang te bewonderen, maar dat zat er bij dit weer niet in. Na de siësta, toen het stopte met regenen, hebben Lien, Bart en Tine nog een wandeling gemaakt, zodat we ook nog de andere kanten van het eiland konden verkennen.
Teruggekomen stond het avondmaal al klaar: een heerlijke soep en trucha (een soort forel, die smaakt naar zalm ;-) met quinoa.
De nacht was: donker, koud maar vooral heel stil. 's Morgens werden we weer vergast op een eenvoudig maar smakelijk ontbijt en namen we afscheid van onze gastfamilie. Het weer was er intussen niet beter op geworden en tussen de regendruppels door liepen we terug naar de boot, op naar ons derde eiland Taquile.

Daar klommen we tot op het marktplein, bekeken de lokale geweven stoffen. Dit wordt hier in een soort van coöperatieve georganiseerd: alle opbrengsten worden gedeeld met iedereen. We wandelden nog naar een uitzichtspunt op de pre-Inca terrassen.

Intussen waren we behoorlijk natgeregend en na een smakelijke
lunch in een lokaal restaurant (je heb keuze tussen vis en omelet) voeren we in twee en een half uur terug naar Puno. Een beetje verkleumd kwamen we hier aan, maar onze hotelkamer heeft een bad. Daar hebben we dan ook gretig gebruik van gemaakt.
Voilà, een super lang bericht, maar het is dan ook de weekend editie ;-)