Nadat we gisterennamiddag al kennis maakten met Angkor Wat, stonden vandaag enkele andere tempels van het centrale Angkor complex op het programma.
Eigenlijk is dit hele complex moeilijk te bevatten. De hele site is 200 vierkante km groot en telt maar liefst 70 tempels. De oude stad Angkor Thom is een vierkant met een zijde van drie km. En volledig ommuurd met een 7m hoge muur, en daarbuiten ligt een 8m diepe wal, van wel 150m breed. In de twaalfde eeuw zouden binnen deze stadsmuren één miljoen mensen gewoond hebben.
We vertrokken dus om 8u, na een heerlijk ontbijtbuffet, in de richting van het complex, dat hier maar een km of 6 vandaag ligt.
Het eerst was Angkor Thom aan de beurt: de zuidelijke ingangspoort, met de brug over de wal, waar tientallen personages een slang dragen. Dan verder naar het centrale tempelcomplex van Angkor Thom: Bayon. Daar zijn de bas-reliefs niet zo verfijnd als gisteren in Angkor Wat, maar ze beelden het dagelijkse leven uit van de Khmer mensen, en dat levert soms wel grappige taferelen op.
Dan ging het verder via Baphoon en Phimeanakas naar het olifantenterras: alles even goed bewaard en even groots & indrukwekkend.
's Middags aten we in een klein restaurantje op de tempelsite en kort na de middag stond een ossenkarrentocht door een lokaal dorpje op het programma. De omstandigheden waarin de gezinnen hier op het platteland moeten leven zijn moeilijk te vergelijken met deze van bij ons. Er is hier rond de tempels wel wat meer commercie. Veel kinderen die een cent willen bijverdienen door allerhande souvenirs aan de man te brengen.
De laatste tempel vandaag was die van Ta Prohm, bekend van de tombraider film met Angelina Jolie. Deze tempel toont hoe het oerwoud de stenen gebouwen overwoekerde en zelfs kapot kreeg. Ta Prohm is minder gerestaureerd dan Angkor Wat of Bayon, maar het geeft wel goed aan wat de Fransen hier in het begin van de 20ste eeuw aantroffen.
We waren vrij vroeg terug in het hotel, zodat we nog wat konden zwemmen en wat bekomen van het toch vrij drukkende weer. 's Avonds zijn we dan nog gaan eten in een restaurant waar ze ook de traditionele Cambodjaanse dansen opvoerden. Dat was nog eens interessant om te zien.
Deze morgen zeer vroeg opgestaan want om 5u kwamen ze ons oppikken. We moesten namelijk de vlucht van 6u30 van Vientiane naar Siem Reap halen. Heel raar, maar omdat we daarbij Laos verlieten en Cambodja binnenkwamen, moest het vliegtuig blijkbaar aan de grens, Pak Se, eventjes landen, iedereen van boord, alle papieren in orde brengen en dan terug op onze plaatsen en het vliegtuig kon terug vertrekken...
Tegen 9u25 kwamen we in Siem Reap aan, nog wat formaliteiten aan de grens (visum, vingerafdrukken, foto's), maar al bij al vlot gegaan. Onze valiezen waren ook allemaal mee (intussen al eentje meer, gekocht voor alle souvenirs...).
We werden terug opgewacht bij de uitgang door onze nieuwe gids en chauffeur voor Cambodja en vlot naar ons hotel gebracht.
Daar kregen we wat tijd om te bekomen van het vroege opstaan en hebben wat geslapen en gezwommen.
Om 15u kwamen ze ons ophalen voor het bezoek aan de tempel van Angkor Wat. Niet zomaar weer een tempel, maar heel indrukwekkend en totaal iets anders dan wat we tot nu toe zagen.
Het was wel heel warm tijdens het bezoek (je ziet waarschijnlijk wel dat we 'redelijk' bezweet op de foto's staan :)).
Het is al de ganse reis warm (tot erg warm) maar weinig zon (misschien maar goed want het zou anders nog veel warmer zijn...) en nu en dan eens een goeie regenbui.
Vanavond nog eens westers gaan eten (of toch bijna) in een lokale hamburgerrestaurant (Mekongburger met frieten).
En dan eens vroeg naar bed na weeral een zeer boeiende en goed gevulde dag.
Verslaggever van dienst, Griet, na de vele dagen dat Bart verslag uitbracht ...
Gisterenavond geen goed internet en ook te weinig tijd om een berichtje te schrijven. Daarom doen we dit nu, op zondag, aan het zwembad van ons hotel in Siem Reap.
Vooreerst laten weten dat Lien weer in orde is. Een dagje rust heeft blijkbaar goed gedaan. Ze is weer 'alive & kicking' zoals ze zeggen.
Zaterdagmorgen dus rond een uur of negen vertrokken uit Vang Vieng. Enkele km verder zijn we kort gestopt voor een bezoek aan een kalksteengrot in de buurt van Vang Vieng. We moesten een 170 trappen omhoog en kregen op verschillende plaatsen een mooi zicht op het kleine stadje. Dan verder naar de hoofdstad van Laos: Vientiane.
We besloten om niet te veel te stoppen onderweg, omdat we in Vientiane nog een redelijk programma moesten afwerken, en we ook niet te laat in het hotel wilden aankomen zodat er nog wat zwemtijd zou overblijven. De weg lag er beter bij dan eergisteren, maar we hadden toch ook drie uur nodig om de 160km te overbruggen.
In Vientiane hebben we eerst iets gegeten in een lokaal restaurantje, op aangeven van onze gids. Zeer lekker en goedkoop. In Vientiane zelf hebben we dan een viertal monumenten bezocht.
De Wat Phra Keo: een oude tempelhal, waar een budha-beeldje van jade moest staan, maar dat door de Thais ontvoerd is en nu in Bangkok staat. De Wat Visaket, de oudste tempel, die de plunderingen van de Thais overleefd heeft en wel meer dan 10.000 budha beeldjes telt. Het nationaal monument dat op alle bankbiljetten staat: de Pha That Luang zou de relieken van de echte budha bevatten en tenslotte de overwinningsboog: een soort Arc de Triomphe, gemaakt van gerecupereerd beton uit de Vietnam oorlog.
Dan naar het hotel, waar we nog heerlijk gezwommen hebben in een prachtig decor. Het avondeten namen we in een sandwichzaak dicht bij de Mekong, en dat was het tijd om te gaan slapen, want op zondagmorgen moesten we om half vijf (dat is vier uur dertig !!) op om ons vliegtuig naar Cambodja te halen.
Backpackers paradise, paradijs voor de rugzaktoeristen... Zo wordt Vang Vieng wel eens genoemd. Halfweg tussen Luang Prabang en Vientiane, aan een snelstromende rivier en in een decor van prachtige karststeenbergen.
Een ideale plaats dus om aan actieve sporten te doen: kayak, bergklimmen, mountainbike, grotten ontdekken,... het wordt hier allemaal georganiseerd. Vandaar dat Vang Vieng zo in trek is bij de rugzaktoerist.
Maar Vang Vieng is ook berucht: in de vele bars aan de oever van de rivier vloeit de huisgestookte whisky rijkelijk en ook de 'magic mushroom", een hallucinerend middel, komt hier wel eens voor. Vandaar dat hier meer dan eens een ongeluk gebeurt en menige rukzaktoerist zijn reis vroegtijdig mag onderbreken.
De familie Cosaert moest dat dus allemaal eens proefondervindelijk vaststellen (allé toch dat stuk van de actieve sporten) en dus stond er een kayaktocht en enkele grotten op het programma. De familie was vandaag wel wat kleiner, want Griet en Lien bleven vandaag in het hotel. Lien had wat koorts en had last van een oorontsteking en kon een daje rust goed gebruiken en Griet was allang blij dat ze niet hoefde mee te doen...
We reden met een busje zo'n 20km terug richting Luang Prabang en startten met de kayak stroomafwaarts terug richting Vang Vieng. Na zo'n 5km legden we aan en bezochten we eerst de Elephant cave: een grot met Budha beeld, waarin een stalagmietformatie precies op een olifant gelijkt. Daarna ging het door de rijstvelden, via allerhande modderige paadjes tot aan de Water cave. Dit is eigenlijk een rivier die onder een berg doorloopt. Via een grote rubber binnenband en een touw konden we naar binnen drijven, zo'n vijftig meter de berg in. Toch wel een ervaring. Tegen dat we uit die grot kwamen hadden onze begeleiders de barbecue al klaar en hebben we lekker gegeten aan de rand van het kleine meertje.
Dan verder terug met de kayak tot aan de beruchte bars langs de rivier. Aan de voet van enkele hoge bergen liggen verschillende rivier bars, waar de jonge gasten zich graag bezig houden: drinken, hangmatten, moddervoetbal, petanque of wat meer gevaarlijker activiteiten zoals deathrides of glijbanen in de rivier. Omdat er daar veel ongelukken mee gebeuren, zijn die activiteiten bijna niet meer te zien.Wij stopten aan de laatste bar, dronken een gewoon pintje en gingen dan verder tot aan ons hotel.
Na een dag op het water zijn we 's avonds dan nog iets gaan eten in het centrum van Vang Vieng.
Deze morgen was het vroeg, zeer vroeg. Om de boedhistische monniken te zien op hun dagelijkse bedelronde, moesten we er al om half zes uit. Lien, Bart & Griet zagen het zitten, de jongste twee verkozen om eens uit te slapen.
Al vlug zagen we de verschilende rijen monniken passeren: voor elke tempel één rij, de echte monniken voorop, de novices, van groot naar klein, er achteraan. Sommige van de novicen waren maar een jaar of 10 oud. Langs de weg zitten de lokale inwoners klaar met voedsel. Als de monniken passeren, dan openen ze hun bedelpot en stoppen de inwoners er wat rijst of fruit in. Zelf mogen de monniken het voedsel niet aanraken.
Sommige inwoners maken er een handeltje van: al vlug kregen we ook een mand met rijst en fruit in ons handen gestopt en stonden Griet en Lien ook voedsel uit te delen.
We bezochten nog snel de lokale markt voor voeding en Lien & Bart klommen nog naar de pagode op de Chom Si heuvel, waar ze een mooi zicht hadden op het ochtendlijke Luang Prabang.
Om 9u kwam onze chauffeur ons halen voor de 240km lange rit naar Vang Vieng. Dit is eigenlijk de belangrijkste weg van Laos tussen de hoofdstad Vientiane en de koninklijke stad Luang Prabang. Of zoiets als een weg tussen Brussel en Oostende. We hebben er wel een uur of zes over gedaan. Je passeert door dorpjes, waar de honden over straat lopen. Er staat al eens een koe in de weg; een aardverschuiving heeft een deel van de weg meegenomen,...
Maar vooral: het is klimmen en dalen (hoogste punt op meer dan 1700m) en voortdurend draaien en keren. Maar dat in een onwaarschijnlijk mooi landschap.
Onderweg stopten we nog eens in een Hmong bergdorp, waar we veel uitleg krgen van onze gids. We mochten er binnen in de huisjes en mochten zelfs de kindjes in hun traditionele outfit fotograferen. Na het dorpje was het nog anderhalf uur verder dokkeren over de kaduke weg. Ons witte Toyota busje is er volledig bruinrood uitgekomen.
Zo kwamen we aan in Vang Vieng, het backpackers-paradise, gelegen aan de Nam Song rivier, waar morgen een kayaktocht en een bezoek aan enkele grotten op het programma staan.
Tot morgen.
Dag allemaal,
Vandaag bleven we in Luang Prabang om er de belangrijkste tempels te bezoeken en deze namiddag stond een waterval in de buurt op het programma.
Luang Prabang is terecht in zijn geheel werelderfgoed van de Unesco. Op een klein schiereiland tussen de Mekong en de Nam rivier liggen wel dertig verschillende tempels tussen pareltjes van Franse koloniale architectuur. Alles ligt mooi in het groen; er is geen hoogbouw en de Thaise drukte is hier volledig weg. En het Unesco label zorgt ervoor dat dit alles zo blijft.
We werden rond 8u30 opgehaald aan ons hotel. Eindelijk konden Stijn en Tine eens een beetje uitslapen ;-). Eerst bezochten we het Nationale Museum. Dit was de vroegere residentie van de koning van Laos (Luang Prabang was lang de hoofdstad van Laos). Een prachtige troonzaal, mooie glasmozaïek decoratie en een stukje geschiedenis over de Laotiaanse monarchie). Intussen werd de koning ingeruild voor de communistische partij en verblijven de troonopvolgers in het verre Frankrijk.
Daarna bezochten we een viertal tempels; elk met hun eigen specifieke kenmerken. Hier geen stalletjes met alles en nog wat dat je kan offeren. Je loopt er gewoon binnen en buiten, en vaak van de ene tempel in de andere. En telkens mooi in het groen gelegen. Er zijn hier ook nog veel monniken en zelfs veel novicen. Je ziet hier dan ook veel oranje op straat.
Over de middag aten we in zo'n typisch Frans koloniaal restaurant een lekkere lokale schotel. Na de middag vertrokken we dan naar de Kuang Si waterval, zo'n 25 km ten zuiden van Luang Prabang. Je doet daar al snel een klein uurtje over, om maar te zeggen hoe de weg infastructuur er hier uit ziet. De waterval op zich is de moeite, maar we zijn daar een hele tijd gebleven, omdat je er ook mocht zwemmen (en dat vonden Lien, Stijn, Tine en Bart een topper)
Rond een uur of vijf begon het hier opnieuw te regenen, waardoor we 's avonds op het gemak in het hotel zijn blijven eten. Lien & Bart zijn dan nog eens naar de night markt geweest en dan onder de wol. Want morgen staan we vroeg op.
Om zes uur 's morgens komen alle monniken uit hun tempels om van de lokale mensen eten te krijgen. En het schijnt dat je dat eens moet gezien hebben.
We zijn benieuwd.
PS voor tante An: we hebben rambuthans geproefd en vinden het heerlijk !
PS2: de foto's die je ziet zijn maar een klein voorsmaakje. We zitten na 8 dagen al aan zo'n 1200 foto's....
Hola, daar zijn we weer. We waren even van de radar verdwenen, maar dat had alles te maken met het ontbreken van internettoegang in de jungle van Pakbeng, Laos. We zijn nu in Luang Prabang, de grootste stad van Noord-Laos en hier is er vlekkeloze conectiviteit.
Gisterenmorgen, maandag dus, ruilden we Thailand voor Laos. Dit is hier dus nog echt een grens, gevormd door de machtige Mekong rivier. Eerst namen we afscheid van onze gids Qing en onze chauffeur Antonio. Dan ging het via een gammel overzetbootje richting Laos op de andere oever. De grensformaliteiten duurden zeker een uur: papieren invullen, visa betalen, paspoortcontrole,...
Na deze controle werden we door de mensen van de Luangsay cruise naar onze boot gebracht. De bagage was al aan boord en kort daarna konden we vertrekken voor onze tweedaagse boottocht op de Mekong tot in Luang Prabang. Er waren 25 mensen aan boord, van alle nationaliteiten. De service en de uitleg op de boot waren perfect en het logement onderweg gewoonweg schitterend, maar daarover straks meer.
De trip naar Luang Prabang is zo'n 320km en die wordt in twee etappes gevaren. Van Houay Say tot Pakbeng en dan van Pakbeng tot Luang Prabang, telkens ben je zo'n zeven uur onderweg. In Pakbeng heeft de cruise-maatschappij een eigen lodge gebouwd, waar je kan overnachten.
De Mekong slingert zich continu tussen de groene beboste heuvels en zorgt voor een telkens wisselend panorama. Een toevallige tegenligger, enkele vissersboten en een dorpje op de heuvels vormen wat afwisseling.
We stopten bij één van die bergdorpjes, om te zien hoe de mensen daar leven. Toch wel heel anders dan in Kortrijk.
Na onze stop in het bergdorpje begon het te regenen. We hadden al wel eens een regenbui gehad, maar die waren altijd van zeer korte duur. Deze regenbui echter was wel zeer hardnekkig. Het heeft constant geregend tot we deze morgen terug met de boot vertrokken.
De overnachting in Pakbeng was wel de moeite. We sliepen in authentieke bungalows, compleet met muskietennet, prachtig gelegen aan de oevers van de rivier.
Vandaag dan trokken we verder van Pakbeng tot in Luang Prabang. De regen lieten we achter ons; er was zelfs hier en daar een blauwe hemel te zien. We maakten vandaag twee stops: één bij een bergdorpje en één bij de grotten van Nam Pak Ou, kort voor Luang Prabang. In het bergdorpje verkochten ze veelkleurige stoffen en stookten ze hun eigen Lao Lao rijstwhisky. De grotten van Pak Ou staan vol met duizenden kleine en grote budhabeelden.
Rond 16u kwamen we aan in Luang Prabang. Onze Laotiaanse gids en chauffeur stonden ons netjes op te wachten en brachten ons naar ons hotel: Villa Maly, een oude koninklijke villa, omgetoverd tot een schitterend hotel. Met de zon van de partij, hebben we wat gezwommen en gerust. Vanavond zijn we dan nog lekker gaan eten in een Frans restaurant in het centrum van Luang Prabang.
Morgen bezoeken we hier de belangrijkste bezienswaardigheden. Daarover meer in een volgend bericht.
Hallo, in België. We voelen ons hier nog een beetje licht in het hoofd, na een dagje rondtoeren in de gouden driehoek, het vroegere centrum van de opiumteelt. Maar het gaat al beter...
We vertrokken om acht uur deze morgen richting het meest noordelijke punt van Thailand. Het is duidelijk dat we de vlakte achter ons gelaten hebben, want voor 200km draaien en keren hadden we toch een kleine vier uur nodig.
Rond de middag kwamen we aan in Mae San, de grens met Myanmar, zo'n 900km ten noorden van Bangkok. Dit is nog echt een grens, met een brug als niemandsland. En waar een grens is, zijn er ook veel mensen, en dus ook veel winkeltjes met allerhande souvenirs en andere prullaria. We hebben daar kort eens doorgelopen.
Een beetje verder kwamen we aan de machtige Mekong rivier, aan het drielandenpunt Myanmar - Laos - Thailand. De Thais hebben daar een beetje een pretparksfeer van gemaakt. Aan de communistische overkant is het blijkbaar veel gematigder, maar dat ervaren we de volgende dagen wel.
Na het opiummuseum, over de geschiedenis van de teelt, de werktuigen en de bergvolkeren (we hebben de formule om heroine te maken uit klaprozen overgeschreven) bezochten we nog een schitterende tempel op een heuvel die uitkijkt over de Mekong rivier.
Tenslotte waren we nog getuige van een uitzonderlijke gebeurtenis, bij het binnenrijden van Chiang Khong. Het hoofd van een reusachtig nieuw budha beeld was af en werd met een ceremonie van traditionele dansen ingehuldigd. Werden we daar niet uitgekozen om de prijs te overhandigen aan de lieftallige danseresjes? En wat was de prijs: een lege envelop, waar we zelf het geld mochten in stoppen.... Ze hadden dat hier goed gezien, die Thais. Maar het was graag gedaan, want het was wel iets speciaals. Zoiets maak je maar eens in de tien of twintig jaar mee (aldus die gids, van wie we vermoeden dat hij niet onder één hoedje speelde met de locals hier).
En vanavond hebben we de Thais hier geleerd hoe ze Karaoke moeten zingen.
Morgen de boot op, voor deel twee van de reis: Laos, here we come.
Hallo mensjes daar in het westen!
It's Tine calling ;)
Vandaag weer een cool dagje gehad in Thailand.
Weeral vroeg opgestaan (dagelijkse routine bijna ;) ) maar het was de moeite waard.
Eerst brachten we een bezoekje aan de olifanten.
We deden dan een toertje OP de olifanten, zeer hobbelig, maar gezellig.
Bij onze olifant (van Lien en ik) liep het baby'tje zelf mee, super koddig!!
Toen we door het water gingen op de olifant ging het baby'tje helemaal onder water. Op het einde kreeg Lien zelfs een zoentje van de olifant. :)
Achter onze wilde olifantenrit gingen we naar de olifantenshow.
Het was echt spectaculair: voetballende, schilderende olifanten die ook nog eens super goed konden dansen.
Achter de spetterende show, namen we een vlot en gingen we de rivier naar beneden tot aan onze "van" (busje ,zoals moeke altijd zegt) .
Onderweg waren er wel wat regendruppeltjes dus besloten onze chauffeurs om paraplus te halen, hij kwam terug met 4 bananenbladeren! zeer handig als paraplu, moet ik zeggen. ;)
Na onze olifant-avonturen zijn we gaan eten in een toeristisch restaurantje met een butterfly garden (vlindertuin) en een orchideetuin. Maar in plaats van geïntresseerd te zijn in deze tuinen, ging ik liever toch de plaatselijke katjes aaien. :)
Na het eten gingen we naar een zeer mooie tempel: Doi suthep. Je kon er vele gouden budha's vinden en heel het levensverhaal van budha zelf.
Toen we de tempel helemaal gezien hadden, en alle klokken geluid hadden (brengt geluk, zeggen ze) gingen we naar ons hotel. Na een frisse duik gingen we naar het marktje waar je kon proeven van vele plaatselijke gerechtjes.
Maar het hoofdgerecht besloten we toch in de pizzahut te eten. ;)
Daarna zijn we terug naar ons hotel gereden om te slapen zodat we morgen erweer uitkunnen voor onze trip naar de grens met Laos.
See you tomorrow again!
xoxo Gossipgirl Tine ;D
Deze morgen werden we om acht uur opgehaald voor een boottocht op het begin van het Tonle Sap meer. Daar zijn er hele drijvende dorpen. Dit zijn deels Cambodjanen en deels Vietnamezen. Tijdens het regenseizoen doet de wassende Mekong dit Tonle Sap meer vollopen en is het dus te diep voor de vissers om met hun beperkte middelen te vissen. Daarom komen ze allemaal naar het eind van het meer om wat handel te drijven met de mensen uit de stad. Tijdens het droog seizoen gaan ze dan allemaal met hebben en houden het meer op.
Je vindt van alles tussen die bootjes: een school, een kerk, zelfs een overdekt basketbalveld. Toch indrukwekkend hoe die families er in slagen om een bestaan uit te bouwen.
Op de terugtocht stopten we aan een lotusbloemplantage en kregen we uitleg over hoe er in Cambodja rijst verbouwd wordt.
Banteay Srei is een kleine tempel, in roze zandsteen, maar met zeer gedetailleerde bas-reliefs. Ze vermoeden dat de versieringen door vrouwen uit de steen gekapt zijn. Wie weet?
Tenslotte bezochten we nog een laatste tempel: Banteay Samre. Ook weer kleiner en anders dan de andere. Maar vooral: doordat we daar in de late namiddag waren, waren we er helemaal alleen. En dat gaf toch wel een heel speciale atmosfeer.
Deze avond dan, zijn we nog iets gaan eten in een lokaal Khmer restaurant en deden we nog een wandeling in de Siem Reap night market. Vooral de voet-vis massage zal de kinderen nog wel een tijdje bijblijven.
